Sen ve Ben!

SEN ve BEN..

Bakma..
bakma diyorum işte, öyle gözlerime...
hem bak!
zaman da dinlemiyor...


Ben...
belki sınırda bir çocuk misali..
takvimlerin vurdumduymazlığına kurban;
bin günü bir güne sığdıran çocuk...
karalanmış mülteci kimliği sırtında..
ve çepeçevre sarmış korkuluklar;
bir tek beni korkutamayan...
hasret dolusu kanayan  avuçlar;
gözyaşlarıyla damla damla yıkanan...


yalnızlığın öteleştirilmiş hali...
belki de bir sonbahar akşamında...


ve sanki çok bilinmeyenli bir denklem ruh halim...
ama bilinmeyenlerini bildiğim...
bombalar değil  korkutan,
enkaz yığınları  değil bu bedeni parçalayan,
tozu ve  dumanı da değil soluğumu daraltan...

ne biliyor musun..?

bakışlarındaki nakış nakış derinlik,
gözlerinde bana dair işlenmiş  hayaller,
gölgesinde nefes aldığım o beden...
bendeki sen...

anlıyor musun..?

Ve  sen..
zamansız bir mevsim oluyorsun şimdi...
sonbahar ağaçları gibi bana dökülüyorsun.
tek tek.. belki de gizli gizli...
yaprak yaprak aşk okuyorum gözlerinden...
romanlar dolusu bir hayat buluyorum...
özetini çıkarmayı hiç istemediğim...
ve yeltenemediğim...



@li CAN