yine fısıldıyor inceden..
derin bir yalnızlık...
bir okyanusun ortasındaymışsın! gibi.
coşuyor belki de şimdi maviden kaçan sular,
dokunuyor bedenine suların hırçınlığı...
el sallıyor belki de yıldızlar,
hiç kavuşamayacağını bildiğin...
ve bir tek ay gülümsüyor içten..
gidiyorsun işte...dalıyorsun..
çözülüyorsun...
dağılıyorsun tesbih taneleri gibi...
çığlıkların kayboluyor sessizliğin içerisinden...
gizliye ve gizliden..
sorguluyorsun ruhunu...
sorgulanıyorsun....
demir parmaklıklar arasında da değil hani..
hani kaçmaya fırsat verilmeyen...
sonsuzluğa çırpındığın halde..
sorgulanıyorsun işte..
bir tutukluluk ruh halin..
çırpınıyorsun...
zaman tokatlıyor her yerinden...
hesap soruyormuşçasına...
verdiğini istiyormuşçasına...
akrep bedenini sokuyormuşçasına...
uçurumlar solukluyorsun...
derin derin...
belki de bir el...sadece bir el beklediğin..
ama nafile...
en ince hesaplar yapıyorsun.....
ve de sadece iki rakam ile...
birinde yanlışlar olan...diğerinde doğrular...
çarpıyorsun,topluyorsun,bölüyorsun....
çarpıyor,bölünüyor,toplanamıyorsun...!
belki de elden alıyorsun,çalıyorsun zamandan...
...
hedef tahtası şimdi ruhun..
ve ortasına oturulmuş sanki bedenin.....
savruluyorsun bir o yana bir bu yana...
yaşanmışlıklara tam isabet...on ikiden!
belki de tam kalbinin ortasından...
sıkışıyor işte kalbin...yoksa...
yoksa bu senmiydin...
ve söyle!
ölsem.. kim duyacak ...
ali CAN...
ali CAN...
0 yorum:
Yorum Gönder